ZWIJNDRECHT – We naderen het einde van 2024 en dat betekent dat er diverse vrijwilligersprijzen worden uitgereikt in onze streek. Wat betekent deze prijs voor winnaars en waarom is hun inzet zo belangrijk? Wij vroegen het aan enkele winnaars van vorig jaar. Met vandaag Cees Romkes uit Zwijndrecht.
In Zwijndrecht reikt de gemeente meerdere keren per jaar ‘De Zwijndrechtse Heugel’ uit. Dat is een erespeld die wordt toegekend aan personen die zich verdienstelijk hebben gemaakt voor de samenleving in Zwijndrecht en Heerjansdam.
Cees, waar zet jij je precies voor in als vrijwilliger?
‘Ik ben vanaf 2003 actief als secretaris van de Stichting Vrienden van hospice De Cirkel. Dat deed ik tot vorig jaar, waarna ik ambassadeur van de stichting ben geworden. En in die rol ben ik nog regelmatig in het hospice te vinden, om bijvoorbeeld mee te doen aan activiteiten. Want het vrijwilligerschap bij het hospice opgeven, zal ik niet zo snel doen’.
Had je verwacht dat je kanshebber zou zijn voor een vrijwilligersprijs?
‘Nee, dat niet. Bij het hospice is er een keer per jaar een brunch voor alle vrijwilligers, waar je dan met een man of honderd zit. Daar was ik vorig jaar ook bij aanwezig. En op een gegeven moment zie ik mijn vrouw en dochter binnenkomen, waardoor ik het sterke vermoeden kreeg dat er meer aan de hand was, haha.
Samen met twee andere afzwaaiende bestuursleden, Jan van de Wetering en Jan de Roon, kreeg ik vervolgens de erespeld uitgereikt’.
Wat heeft deze erkenning voor jou betekend?
‘De erespeld zit vast aan mijn mooiste jasje, die ik af en toe draag. Daarnaast is het natuurlijk leuk om te horen van mensen dat het een mooie blijk van waardering is voor wat ik voor het hospice heb betekend’.
Hoe belangrijk is het vrijwilligerswerk voor jou?
‘Als iedereen zijn steentje bijdraagt, dan creëren we een zorgzame maatschappij’.
Wat is je tot nu toe het meest bijgebleven tijdens het vrijwilligerswerk?
‘De groeiende acceptatie in de regio voor hospices. Want twintig jaar geleden was het nog maar de vraag of mensen het optuigen van een hospice wel aandurfden. Want was het hospice niet alleen voor oude vrijgezelle mannen die geen familie meer hadden? Nou, dat is vandaag de dag in ieder geval niet meer zo.
Want ook mensen die omringd zijn door mantelzorgers kiezen er voor om de laatste periode van hun leven door te brengen in een hospice. Daar zit dus echt een verschuiving in ten opzichte van vroeger.
Want net zoals de voedselbank, is een hospice een plaatselijk initiatief van gewone mensen vóór gewone mensen. Het is dichtbij en iedereen krijgt er wel een keer mee te maken in zijn leven.
En dat wordt zo breed gedragen in de samenleving. Daarnaast is het hospice erg populair onder vrijwilligers. Zo weet ik dat er zelfs wachtlijsten bestaan bij sommige hospices in Nederland’.
Dit artikel is geschreven door de redactie van Streekomroep56.
