DORDRECHT – Waar komt ons eten eigenlijk vandaan? Halen we veel producten van ver, of kopen we bewust lokaal geteelde ingrediënten? Tijdens de eerste ‘Week van Ons Eten’ gaat verslaggever Loïsa de Wit de uitdaging aan: krijgt zij alle ingrediënten voor een hartige herfsttaart bij elkaar door in onze streek inkopen te doen? Vandaag deel 4: op zoek naar lokaal gehakt.
Gehakt, vlees dat door een molentje wordt gehaald en in die vorm uitermate geschikt is als vulling voor onze hartige taart. Waar vind je dat? Natuurlijk, we kunnen voor de makkelijke weg kiezen en een slager op de hoek binnenwandelen. Of een biologisch stukje vlees scoren met drie sterren bij de supermarkt. Nee, ik ga langs bij de Dordtsche scharrelkoe.
Ik heb afgesproken met Douwe Chastelet, zoon van Maurice en Marijke Chastelet, bij de parkeerplaats van de Dordtse Biesbosch. Eenmaal daar aangekomen hebben we elkaar al snel gevonden: Douwe op de trekker en ik in mijn reportagewagen. Douwe zegt dat ik het beste achter hem aan kan rijden, dus dat doe ik dan maar.
Na een ritje van vijf minuten komen we bij een groot weiland, vlakbij de Zuileshoeve. Daar staan een aantal mooie koeien. Douwe stapt van zijn trekker en ik stap uit de auto. Terwijl wij uitkijken op het weiland waar de koeien lekker staan te grazen, vertelt hij over het familiebedrijf.
Het bedrijf
‘Ik heb samen met mijn ouders en zusje een akkerbouwbedrijf met vleeskoeien aan de Zeedijk in Dordrecht. Het bedrijf is al 90 jaar oud, mijn overgrootopa is ermee begonnen. Toen is het naar mijn opa gegaan en mijn vader heeft het weer overgenomen van zijn vader. Ik zit al in de maatschap, dus ik hoop het over vijf jaar volledig overgenomen te hebben’, vertelt Douwe.
‘We doen verschillende dingen, we hebben natuurlijk de vleeskoeien waarvan we het vlees drie tot vier keer per jaar verkopen op onze website. Maar, we hebben ook een akkerbouwbedrijf waar we uien, tarwe, bieten, mais en al dat soort gewassen verbouwen. En daarnaast doen we ook nog agrarisch loonwerk, dus werk voor andere boeren’.
Terwijl de koeien ons geïnteresseerd aankijken, want die hebben echt wel door dat het over hun gaat, vertelt Douwe wat voor soort koeien het zijn. ‘Dit zijn Blonde d ‘Aquitaine, dat zijn Franse koeien. Een ras dat houdt van ruig gras’. En dat soort gras is hier in de polder veel te vinden.
Uitbreiden
Er is veel vraag naar het vlees van deze koeien. “Er komen ook steeds weer nieuwe klanten bij, we hebben zelfs klanten uit Delft die graag voor ons vlees hierheen komen”, zegt de boerenzoon. Om de groeiende vraag aan te kunnen zouden er eigenlijk meer dieren bij moeten, maar onduidelijk is waar de koeien in de toekomst kunnen staan. ‘Het land dat we nu hebben is genoeg, maar of dat zo blijft is de vraag. Ze willen de Merwelanden onder water gaan zetten, dus dat is nog wel spannend voor ons’.
Minder schakels
Op de vraag of Douwe het belangrijk vindt dat mensen weten waar hun eten vandaan komt geeft hij aan: ‘Het is heel belangrijk, daarom is mijn moeder een jaar of tien geleden begonnen om het vlees zelf te gaan verkopen in plaats van via de groothandel. Zij merkte dat mensen graag willen weten waar hun vlees vandaan komen en een gezicht erbij willen zien’.
Hij geeft als voorbeeld: ‘Klanten willen bijvoorbeeld op een zomerse dag even langs het weiland kunnen lopen en kijken hoe de koeien erbij lopen en of ze het goed hebben’. Daarom denkt hij ook dat het goed is als mensen hun eten meer bij lokale boeren zouden halen. “Het lijkt me een goede zaak als het aantal schakels ertussenuit vallen, zoals groothandels , zodat je van producent gelijk naar consument gaat’.
Dit artikel is geschreven door Loïsa de Wit voor Streekomroep56.
