REGIO – Een vader denkt een goede man te hebben gevonden voor zijn meerderjarige dochter. Maar ze moet niks weten van het hele idee. Het gaat vervolgens van kwaad tot erger.
Ramiz* draagt een mooi bruin colbert en heeft glanzend gepoetste schoenen aan in de rechtbank. Hij luistert kalm. Anderhalf jaar geleden was hij thuis woedend. ‘Meneer wordt mishandeling en bedreiging van zijn dochters verweten’, zegt de officier van justitie.
‘Door meermaals in het gezicht te slaan en aan hun hoofddoek te trekken. Hij roept: ik zweer het op Allah, ik ga jullie afslachten! Ik ga jullie vermoorden!’.
Vader Ramiz heeft in oktober 2022 een goed idee voor zijn oudste dochter Nabila* van 22. Ten minste, dat denkt hij zelf. Maar het loopt die avond compleet uit de hand. ‘Ze gaat trouwen met die man. Als ze hier blijft wonen, vermoord ik haar!’, schreeuwt Ramiz volgens de aanklacht.
‘Allebei uw dochters hebben aangifte gedaan’, zegt de rechter tegen Ramiz. ‘U zegt tegen uw dochter dat ze zich mooi moet aankleden, omdat er iemand langs komt om te trouwen. Maar ze wilde dat niet, ze wilde weg. U trekt aan haar hijab (hoofddoek, red). Dat doet pijn. U roept: ze gaat trouwen met die man! Ik ga haar vermoorden!’.
‘Nare dingen’
Het is even stil. Dan gaat de rechter verder. “Bij de politie zegt u: ik heb wel geschreeuwd, maar niet geslagen. Uw vrouw zegt tegen de politie: er zijn hele nare dingen gezegd, hij was tot alles in staat.
Hij heeft aan een hoofddoek getrokken.” Het jongere zusje van Nabila komt ook in opstand. Volgens moeder en dochters slaat vader hen allebei in het gezicht.
Ramiz wil graag reageren. “We hadden geen probleem. Ze hebben samengespannen om mij uit huis te krijgen”, zegt hij. Hij denkt dat het een complot was van de vrouwen in huis. “Maar het uithuwelijken, dat klopt?”, vraagt de rechter.
“Ja, maar het was geen must. Alleen als zij het goed vond”, antwoordt Ramiz. Hij steekt zijn handen in onschuld omhoog.
Ramiz vertelt over de ontmoeting op 18 oktober 2022. “Hij kwam alleen maar voor praatjes, om zich voor te stellen. Niet perse om te trouwen.” Volgens hem was er geen enkele reden voor de meiden om zo in paniek te raken. De rechter: “Nabila zag dat toch anders. Ze zegt: hij was heel dwingend en boos. Ze moest zich mooi maken.”
De dochters zijn er niet bij in de Dordtse rechtszaal. Later zal blijken waarom. “Dit is niet de eerste keer”, zegt de rechter. “Ze wordt regelmatig mishandeld sinds ze 7 jaar was, zegt ze. Zelfs seksueel misbruikt. Maar dat staat niet in de aangifte.” Vader Ramiz lijkt te schrikken. “Dat zijn praatjes!”, zegt hij beslist. Ramiz is duidelijk: niks van waar.
Als de dochters aangifte doen tegen hun vader, vertellen ze voor de eerste keer hun verhaal. Later doen ze dat nog een keer in een verhoor bij de rechter-commissaris. “Dat was eigenlijk té belastend”, zegt een dame die de zussen vertegenwoordigt. “Het gaat om twee kwetsbare jonge vrouwen.
Ze zijn getraumatiseerd. Ze zijn als de dood voor de gevolgen.” Een psycholoog heeft een brief gestuurd naar de rechter. De meiden hebben een posttraumatische stresstoornis (PTSS) opgelopen door hun opvoeding.
Tien mensen
De aangifte van de dochters maakt het nodige los in het gezin. “Eerst moest u het huis uit”, zegt de rechter. “Maar toen uw dochters weggingen, mocht u weer terug. Woont uw vrouw er nu nog?” Ramiz zegt van wel.
“Ik lees dat er ook een andere vrouw in huis woont. Dat lijkt me nogal moeilijk”, zegt de rechter. “Ja, dat gaat wel”, reageert Ramiz. “Ze accepteert die andere vrouw. Nu gaat het goed, er is niks aan de hand.”
Het gezin woont met maar liefst acht mensen in een appartement. Dat waren er tien toen de dochters er nog waren. Dat heeft z’n financiële redenen. “Ik maak me al met al toch wel zorgen”, zegt de rechter.
“Moeten uw vrouw en dochters alles doen wat u zegt?”, vraagt hij aan de verdachte. “Nee, ze moeten buiten hallo en goedendag zeggen, maar ze moeten niet alles doen wat ik zeg”, is het antwoord.
“Nou, Nabila zegt dat ze wordt uitgehuwelijkt en dat ze dat maar moet doen”, reageert de rechter. “Hij wilde gewoon een goede partner vinden”, haast de advocaat te zeggen.
‘Levenspartner kies je zelf’
Ramiz blijft de hele rechtszaak kalm en beheerst. Contact met zijn dochters heeft hij niet meer. “Met een contactverbod als straf zou u dat dus niet mogen”, zegt de rechter. “Maar dat is niet erg, want dat is nu al zo.
Nou ja, wel verdrietig natuurlijk.” De dochter willen allebei 750 euro van hun vader. Ze willen dat hun nieuwe woonplaats niet wordt genoemd tijdens de rechtszaak, laat hun vertegenwoordiger weten.
Nabila laat per verklaring van zich horen. “Ik ben op mijn oog geslagen en had een paar dagen pijn”, leest haar vertegenwoordiger voor. De vrouw is achter Ramiz gaan zitten. “Ze heeft ook nachtmerries.
Ze heeft slaapproblemen en denkt aan zelfmoord. Ze heeft PTSS, daar wordt ze voor behandeld”, zegt ze. “Op school gaat het ook niet goed. Ze is bang voor mannen. Ze durft de stad niet meer in. Ze is bang dat ze u tegenkomt.”
“Ik geloof de dochters”, begint de officier van justitie aan zijn eis. “Er is duidelijk geslagen en getrokken aan een hoofddoek. “Moeder verklaart dat ook. Bij je vader moet je je veilig voelen, daar moet je geen klappen krijgen. Je levenspartner kies je zelf. Er moet hulp komen. Ze wonen nog steeds met acht personen in een appartement.”
De officier eist 120 uur taakstraf, waarvan 80 uur voorwaardelijk. Ramiz heeft na zijn aanhouding twee dagen vastgezeten. Verder zou hij moeten praten met de reclassering, behandeling krijgen, een contactverbod en hulp in huis van het sociaal wijkteam.
De rechter vraagt of Ramiz het allemaal heeft begrepen. “Ja, begrepen!”, zegt hij kort, maar krachtig.
Dan mag de advocaat van Ramiz. “Al met al is het niet gezellig geweest”, zegt hij. “Cliënt zegt: het is alleen maar een voorstel voor mijn dochter in een huwbare leeftijd. In 60 procent van de wereld is dit normaal, in andere culturen.
Hoe verwerpelijk we dit ook vinden. Die meiden zijn hier opgegroeid. Ze beseffen dat het leven anders kan zijn. Ze hebben een drang naar vrijheid.”
“Misschien willen ze loskomen”, gaat hij verder. “Maar het is niet meer dan misschien één klap. Ik wil vrijspraak. Er is alleen maar het bedreigen van een meerderjarig persoon. Het is al zo lang geleden, de kinderen zijn het huis uit.”
Het vonnis
“U heeft u dochters bedreigd en mishandeld. U zegt: ze willen mij dwarszitten. Uw dochter zegt: ik wil niet trouwen met die man. Het is moeilijk als vader als kinderen groot worden en eigen keuzes maken.
Ik vind dat u hulp moet krijgen, maar ook dat u straf moet krijgen.” Hij veroordeelt Ramiz tot de gevraagde taakstraf, behandeling, hulp en het contactverbod. De dochters krijgen ieder 500 euro smartengeld. Ramiz kijkt somber als hij zijn vonnis hoort.
*Omwille van privacy zijn de naam van de verdachte en zijn dochter gefingeerd. De redactie van Rijnmond kent hun ware identiteit.
Dit is een verhaal van Maurice Laparlière voor onze mediapartner Rijnmond.
