ALBLASSERDAM – Voetballen met één been en op krukken. Amputatievoetbal, speciaal voor spelers die (een deel van) een ledemaat missen, zit in de lift. Afgelopen jaar speelde het Nederlands team op het EK en nu zijn de pijlen gericht op het WK van volgend jaar. Streekgenoten Youri en Bo trainen hard voor de komende interlands. ‘Je moet door en verder met je leven’.
Op een koude, mistige winterochtend komen twaalf voetballers samen op een sportveld nabij Utrecht. Er wordt hard gelachen om jongensachtige grappen. Op het eerste gezicht is dit een voetbalteam zoals vele anderen. Maar in de kleedkamer, als de broeken en truien worden ingeruild voor het trainingstenue van de KNVB, is te zien wat voor team dit daadwerkelijk is. De één mist een been en de ander een arm. Dit zijn de mannen van het nationale amputatievoetbalteam.
Er stromen steeds meer voetballers de kleedkamer binnen en de gesprekken worden steeds luider. Ze komen vanuit Groningen tot Limburg. Twee spelers komen uit de regio. Youri Plooster (24) uit Oud-Alblas en Bo van Nes (20) uit Hendrik-Ido-Ambacht. Van trainer Adri van Ingen krijgen ze te horen dat ze de pijlen dit jaar gaan richten op de Nations League in Azerbeidzjan. Hier spelen ze een aantal wedstrijden.
Europees Kampioenschap
Youri Plooster was er vorig jaar juni bij op het EK in Frankrijk. In de groepsfase werd tegen landen als Engeland, Italië en Georgië gespeeld. Uiteindelijk zijn ze van de 16 landen op een negende plek tegengekomen. Yoeri denkt al aan het volgende doel. ‘We hebben nu op een EK gespeeld. Nu willen we ook een prijs pakken op een eindtoernooi. We willen op een WK laten zien dat we kunnen voetballen’.
Youri is altijd al sportief geweest. Hij kreeg een fietsongeluk op zijn twaalfde, hij werd geschept door een vrachtwagen. Na vier operaties is ervoor gekozen om zijn been te amputeren. Sporten wilde hij blijven doen. Daarom is hij op atletiek gegaan met blades, protheses waarmee iemand kan hardlopen, maar dat trok hem bij nader inzien niet. ‘Op mijn vijftiende ben ik naar een open dag geweest voor amputatievoetbal. Sinds die tijd ben ik niet meer weggegaan’.
Optrekken met andere spelers met amputaties was voor Youri wel even wennen. ‘Ik ging nooit om met mensen met een amputatie. Al snel merk je dat iedereen hetzelfde verhaal heeft door ongeluk of ziekte. Daarom word je ook snel opgenomen in de groep’.
Tumor
Bo maakt sinds kort deel uit van de groep. Het is altijd een droom van hem geweest om in Oranje te spelen. ‘Dat het op deze manier kan, is wel heel vet’, zegt hij enthousiast. Op 8-jarige leeftijd werd een tumor in zijn rechterbeen gevonden. Een gedeelte van zijn been werd verwijderd. ‘Toen ik klein was streefde ik al naar topsport met mijn toenmalig voetbalteam. Dat viel weg. Je kan wel blijven zitten, maar je moet door en verder met je leven’.
Bo voelde zich al meteen thuis in de groep. ‘We zijn allemaal spelers met één been. Niet veel mensen hebben dat. We kunnen dezelfde dingen met elkaar delen. We zijn een hecht team. We zien elkaar niet als gehandicapten, maar als ploeggenoten’.
De training van twee uur in de snijdende kou wordt afgesloten met een potje waarbij het hard tegen hard gaat. De spelers hebben een lichtblauw trainingstenue van de KNVB. Dit is het officiële tenue van Oranje van een aantal jaar geleden en het enige dat de bond sponsort aan dit team.
Volgens de trainer heeft deze sport potentie om te groeien. ‘Amputatievoetbal is de snelst groeiende sport ter wereld. We doen het in Nederland heel goed. Vorig jaar hebben we de Nationale League gewonnen en daardoor gekwalificeerd voor het EK in Frankrijk. Volgend jaar is het WK in Costa Rica. Dit jaar gaat het verzoek uit om deze sport paralympisch te maken. We hopen er in 2032 in Brisbane, Australië, bij te zijn op de Paralympische Spelen’.
Dit artikel verscheen ook al bij mediapartner Rijnmond.
Bekijk hier een reportage over de voetballers en hun ambitie: