ZWIJNDRECHT – Lars Bussing uit Zwijndrecht krijgt een gedenksteen op Kijfhoek. De 25-jarige treinmachinist overleed precies een jaar geleden na een botsing tussen een goederentrein en een vrachtwagen bij Hooge Zwaluwe in Brabant. Het gedenkteken geeft zijn ouders troost, vertellen ze aan Rijnmond in een openhartig interview.
Als moeder Pieternel op 28 augustus de politie aan de deur krijgt, heeft ze nog geen idee welke tragedie haar te wachten staat. Het is een zonnige dag, ze komt net uit de tuin en opent nietsvermoedend de voordeur voor de twee agenten. Ze vragen haar naam en of ze de moeder van Lars is. ‘Ik dacht in eerste instantie aan een ongeluk met zijn motor. Dat was altijd mijn grote angst, maar die motor stond nog thuis’.
‘Grond onder mijn voeten vandaan’
Als ze vertellen dat hij tijdens zijn werk is overleden, kan ze het niet meteen geloven. Ze belt haar man en dochter en vraagt of ze naar huis willen komen. ‘In één keer staat je wereld stil. Het is zo onwerkelijk’. Ook vader Lars is in shock. ‘De grond zakte onder mijn voeten vandaan. Ik geloofde het pas toen ik hem zag’.
Dat is een dag later, in het mortuarium waar Lars ligt opgebaard. ‘We mochten niet naar de plek van het ongeluk. Daar werd tot ’s avonds laat onderzoek gedaan. Gekmakend, want we hadden geen idee waar hij al die tijd was. Maar achteraf is het goed dat we niets hebben gezien. Hij heeft daar nog heel lang gelegen’.
Chauffeur reageert niet
Achteraf horen ze van zijn collega’s hoe het ongeluk kon gebeuren. Lars stond met twee collega’s op het balkon van de goederentrein. De mannen zien een vrachtwagen in de verte komen aanrijden en waarschuwen de chauffeur met geluid- en lichtsignalen.
Te laat merken ze dat de chauffeur niet reageert. Ze proberen te remmen, de chauffeur geeft geen voorrang, een frontale botsing volgt. De klap wordt Lars direct fataal. Eén collega raakt lichtgewond. De vrachtwagenchauffeur blijft ongedeerd.
‘Het is naar mijn idee een heel overzichtelijk stuk daar. Als je actief deelneemt aan het verkeer, zou je de trein moeten horen en zien,’ verzucht de moeder. ‘Er is weliswaar geen bovenleiding maar er staan wel waarschuwingsborden. Die had hij ook kunnen zien’.
Slagboom ontbreekt
Het is een troost, zeggen ze, dat Lars niet heeft geleden. Maar de wetenschap dat zijn dood mogelijk had kunnen voorkomen als de overgang beter beveiligd was, maakt hen boos. Op de onbewaakte overgang aan de Zanddijk bij Hooge Zwaluwe staan alleen rood-witte andreaskruisen en een waarschuwingsbord met de tekst ‘Let op trein’. Een slagboom ontbreekt.
Dochter Sasha en haar nichtjes besluiten kort na het ongeluk een petitie te starten, waarin ze vragen om deze plek -maar liever ook alle andere onbewaakte overgangen- van een slagboom te voorzien. De petitie is al bijna achtduizend keer ondertekend. ‘Dat doet ons goed en het geeft ook aan dat mensen de noodzaak ervan inzien. We nemen allemaal deel aan het verkeer en je wilt dat het zo veilig mogelijk gebeurd’.
156 onbewaakte overgangen in de regio
Volgens ProRail heeft de regio Rijnmond 156 onbewaakte overgangen langs de goederenspoorlijn. Niet iedereen weet dat de trein daar voorrang heeft. Maar ze allemaal van slagbomen voorzien, gaat miljoenen euro’s kosten, zegt een woordvoerder. De spoorwegbeheerder gaat nu wel, na overleg met treinmachinisten, borden plaatsen bij de overgangen in het haven- en industriegebied. Daarop komt de tekst ‘Let op, trein heeft voorrang’, als extra waarschuwing voor verkeersdeelnemers.
De ouders van Lars hadden het liever anders gezien, maar hebben begrip voor de keuze. Pieternel: ‘ProRail is afhankelijk van de middelen die de overheid hen geeft. En dit is niet een punt waar je direct aan denkt vanwege het enkele spoor en het geringe treinverkeer. Maar goed….’
Aanpassing komt te laat voor Lars
Voor Lars komt de aanpassing te laat. Zijn ouders blijven achter met de herinneringen aan hun zoon. Thuis hangt overal zijn portret. Een kaarsje brandt permanent bij zijn urn in de vorm van een zeeschelp. Op tafel ligt een fotoboek dat zijn vrienden over hem maakten, vol liefdevolle teksten en foto’s van een gelukkig en druk sociaal leven. Marcel: ‘Lars was een rustige jongen die gelukkig alles uit het leven heeft gehaald. Hij hield van motorrijden, technomuziek, mooie auto’s en knutselen’.
Hun zoon woonde sinds kort niet meer thuis, maar liet na vertrek nog veel spullen achter in de ouderlijke woning in Zwijndrecht. Op de zolderverdieping toont zijn vader de motorspullen van Lars, de verstofte rode Alfa Rome-autootjes die hij verzamelde en de modelspoorbaan die de jonge machinist vanaf zijn twaalfde zelf heeft aangelegd.
Marcel: ‘Opa Andries heeft hem de liefde voor de trein bijgebracht. Ze gingen elke week naar het station om naar treinen te kijken. Voor Lars stond het al vroeg vast dat hij machinist wilde worden, met een voorkeur voor het goederenvervoer’. Na zijn opleiding kon hij bij DB Cargo aan de slag. Daar werkte hij zes jaar met Kijfhoek als standplaats.
200 collega’s bij uitvaart
Pieternel: ‘Zijn collega’s vroegen of ze op de uitvaart mochten komen. Natuurlijk, zeiden we. Toen bleek dat er zo’n 200 collega’s kwamen. Dat deed ons goed. Ook dat een trein bij Zwijndrecht heeft getoeterd vlak voor de uitvaart begon. Kippenvel, zo mooi’.
Het zegt volgens hen iets over de betrokkenheid van het bedrijf bij de werknemers. En dat zijn collega’s Lars niet zijn vergeten. Want volgende week wordt een gedenkteken voor hem onthuld op Kijfhoek, op de thuisbasis van zijn werkgever DB Cargo.
Familie, vrienden en collega’s zullen hierbij aanwezig zijn. Marcel en Pieternel hebben nog geen idee hoe de gedenksteen eruit komt te zien. ‘Maar het geeft aan dat het ook op hen impact heeft gemaakt. Het had hen ook kunnen overkomen’.
Extra maatregelen
DB Cargo heeft na het ongeluk extra maatregelen genomen om nieuwe ongelukken te voorkomen. Machinisten mogen niet langer op het balkon van rijdende treinen staan, tenzij er bijvoorbeeld onvoldoende zicht is. Ook in de opleiding wordt voortaan extra benadrukt dat verkeersdeelnemers de hoorn niet altijd horen, door bijvoorbeeld het gebruik van koptelefoons.
Het onderzoek van de arbeidsinspectie naar het ongeluk loopt nog, net als de juridische afwikkeling tussen de partijen. De familie Bussing heeft geen contact met de chauffeur van de vrachtwagen die op de trein botste. Daar heeft vooral de vader van Lars geen behoefte aan. Het transportbedrijf heeft wel een boeket bloemen laten bezorgen.
Dit is een verhaal van onze mediapartner Rijnmond.
