DORDRECHT – De tatoeage-actie van tattooshop Koko Loko, waarbij geld is ingezameld voor stichting No Guts No Glory, was erg succesvol. De vele tatoeages, stickers en plakplaatjes waren donderdag – samen met losse donaties – goed voor 2755 euro. Koko Schut, eigenaresse van de tatoeagestudio, is dolenthousiast: ‘Dit is veel meer dan we zelf hadden gedacht of gehoopt’.
De tattoo artiesten begonnen donderdagochtend om 10:00 uur al met het zetten van de eerste tatoeages. Pas twaalf uur later waren ze klaar. Vrijwel de hele dag zat de shop overvol. Er werd van alles op de lichamen getekend, volgens artiest Elfje van Kuijen: ‘Er zijn vooral muziektatoeages gezet, van bands en dergelijke. Ik heb bij de twee radio-dj’s van KINK die langskwamen hartjes gezet die ze zelf hadden getekend. Eén van de meiden heeft Spicegirl-tatoeages gezet en Koko heeft een portretje van Freddie Mercury gemaakt. En radio-dj Michiel Veenstra heeft een plaktatoeage gekregen’.
Het initiatief is onderdeel van een actieweek bij radiostation KINK, die tot en met vrijdag geld inzamelt voor stichting No Guts No Glory. Die stichting laat muzikale wensen uitkomen van mensen die leven met kanker.
Ook de Dordtse Simon en zijn partner Rosy kwamen donderdag bij Koko Loko langs. Simon mocht dankzij No Guts No Glory onlangs met zijn band een EP opnemen in een professionele muziekstudio. Simon kreeg een plaktatoeage, want vanwege zijn behandeling mag hij niet ‘echt’ getatoeëerd worden. ‘Ik had hem liever een echte tattoo gegeven’, vertelt Van Kuijen. ‘Want dat zou betekenen dat het beter met hem gaat. Maar ik was erg blij dat ze er waren’.
Medicijnen inleveren
Hoewel de keuze om No Guts No Glory te steunen dus vanuit KINK kwam, zit er voor Van Kuijen meer achter: ‘Ik heb zelf tien jaar geleden kanker gehad. Toen ik hoorde van deze stichting en wat ze deden, sloot dat aan bij mijn eigen ervaring’.
Tijdens haar ziekte wilde Van Kuijen ook naar een festival. Ze probeerde de organisatie te benaderen voor een rustmoment en voor toestemming om haar medicijnen mee te nemen. ‘Ik kreeg niks meer te horen, dus ik besloot om de helft van het festival te vieren. Maar toen ik aan het begin van de avond bij de ingang aankwam, moest ik mijn medicijnen inleveren. Dat was niet zo fijn’.
Tattoo artiest worden
Van Kuijen geeft aan dat haar ‘band’ met deze actie daar niet stopt. ‘Mijn vader verongelukte toen ik dertien jaar oud was, op dat moment was hij aan het leren tatoeëren’. Vanaf dat moment had Van Kuijen moeite met haar leven op de rails te krijgen. Naar eigen zeggen had ze nooit een baan gehad die voldoening gaf.
Van Kuijen gaat verder: ‘Toen werd ik ziek en bedacht ik me dat ik niet echt iets bijzonders had gedaan met mijn leven. Op het moment dat de eerste sprietjes op m’n kop terug begonnen te groeien heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik een tattooshop binnengewandeld met de vraag of ik daar in de leer kon’.
Dit artikel is geschreven door Joram Niese.
