H’VELD-G’DAM – De vrouw die ervan wordt verdacht haar 9-jarige zoon om het leven te hebben gebracht moet 12 jaar de cel in, zo eist justitie. Daarnaast dreigt voor Kelly V ook tbs met dwangverpleging. Eigenlijk wilde V in oktober samen met haar zoon uit het leven stappen, maar haar zelfmoordpoging mislukte.
‘Sorry’, zegt Kelly V ‘Sorry voor alles. Dat ik nu geen antwoorden kan geven. Sorry voor wat er is gebeurd. Dat ik geen tijdmachine kan uitvinden om een jaar in de tijd terug te gaan. Sorry voor Kian. Sorry voor al dit gehuil’.
De 37-jarige vrouw praat met verstikte stem en is door haar tranen heen soms nauwelijks te verstaan. Ze zal zich tijdens de zitting geen enkele keer omdraaien. De aanwezigen in de zaal zien daarom alleen haar lange haar, haar bruinzwarte trui en haar sportschoenen. Het liefst had de vrouw in een lege zaal gezeten en daar verzoekt haar advocaat ook om. Dat staat de rechter niet toe.
Beetje bij beetje komt er toch wat duidelijkheid. De basisschoollerares zou met haar zoon Kian in Hardinxveld-Giessendam in een bubbel leven. In het weekend gaat hij naar zijn vader en zijn nieuwe gezin. De kinderen daar zijn dol op hem, wordt vrijdagmiddag gezegd. De jongen krijgt bij zijn overlijden al bijna een jaar thuisonderwijs van zijn moeder die zelf in de ziektewet zit.
Als de buitenwereld te dichtbij komt, leidt dat begin oktober 2023 tot een dodelijk drama. “Kelly V. wilde haar zoon volledig afhankelijk maken”, wordt in de rechtszaal gezegd.
Narcisme
De vrouw bekent dat ze haar zoon om het leven heeft gebracht, maar kan of wil er in de Rotterdamse rechtbank nauwelijks over praten. Deskundigen stellen narcisme en borderline vast. “Een lieve buitenkant. Maar zodra er kritiek komt, weert ze zich agressief af.”
De vader van de vrouw doet op een zaterdagmorgen begin oktober 2023 een gruwelijke vondst. De man maakt zich zorgen na een dagenlange stilte en gaat het huis van Kelly en Kian in Hardinxveld-Giessendam binnen, hij heeft de sleutel van het gezin.
Eigenlijk zouden ze die dag iets leuks gaan doen en hij verwacht die ochtend een enthousiaste Kian voor het raam. Maar het is stil. Met een slecht gevoel gaat hij naar binnen. Op de slaapkamer van moeder hangt een briefje: ‘alleen dokter of politie’.
De man opent de deur. Daar ziet hij moeder en zoon in bed, onder een dekbed. “Hij zegt: ik dacht dat ze allebei dood waren, zo stil lagen ze”, zegt de rechter.
Helium
Als haar vader in haar slaapkamer staat, komt Kelly tot bewustzijn en blijkt ze nog te leven. Ze heeft zich van het leven proberen te beroven. Na het drama zit de vrouw met haar ouders en de politie op de bank in de woonkamer. Daar en in de dagen na het drama vertelt ze wel.
“Hij kwam naar me toe, het was nog heel vroeg”, zegt V. tegen een agent. “Ik vroeg of hij slaappilletjes wilde van mij, zodat hij verder kon slapen. Ik wilde niet dat hij het zou merken. Die helium. Een zak over je hoofd. Dat deed ik alleen bij mezelf.”
“Ik dacht dat stikken de snelste en meest pijnloze methode zou zijn.” Ze drukt een kussen op zijn gezicht. “Toen ik hoorde dat hij niet meer ademde, heb ik hem naast me neergelegd. Zijn lichaam was slap.”
Justitie gaat uit er vanuit dat de verdachte haar zoon met voorbedachten rade heeft gedood. “Ze heeft op meerdere momenten haar plan kunnen wijzigen”, zegt de officier van justitie. De vrouw zou in de maanden voorafgaand ook online hebben gezocht op termen als ‘zelfmoord’ en ‘samen begraven ouder kind’.
Bubbel
Onderzoekers stellen dat de vrouw langzaam, maar zeker is afgedreven van de realiteit. Kian verhuist van school naar school. Uiteindelijk geeft zijn moeder hem thuis les. De jongen zou kenmerken van ADHD en hoogbegaafdheid vertonen, maar een schooldirecteur zegt dat het met wat extra aandacht goed te doen is in de klas.
De vrouw trekt zich volgens onderzoekers terug in haar bubbel en leeft afgezonderd van de maatschappij. “Zij zonderde haar kind steeds verder af. Vermoedelijk in een poging hem volledig afhankelijk van haar te houden”, zegt de rechter.
“Kelly is een warme vrouw en een liefdevolle moeder. Hoe wanhopig, reddeloos en radeloos moet ze zijn geweest om tot deze daden te komen?”, zegt advocaat Nalinie Pershad. “Niemand weet wat er in haar hoofd heeft gespeeld. Er is een lange geschiedenis met psychische problemen.”
De raadsvrouw vindt de eis van 12 jaar cel en de zwaarste vorm van tbs te fors. Ze wijst erop dat Kelly V. verminderd toerekeningsvatbaar is verklaard. Een mildere vorm van tbs samen met een korte celstraf is volgens haar voldoende. Het drama zou zijn gebeurd in een opwelling en geen moord zijn.
“We hadden plannen voor de toekomst, zegt moeder. Het huis was opgeknapt, er was een proefles muziek aangevraagd, er was een nieuwe school gevonden voor Kian”, zegt advocaat Pershad.
“Toen er op 4 oktober (twee dagen voor de dood van Kian, red.) de mededeling kwam van een nieuwe school voor Kian en zijn vader juridisch advies inwon, sloot het net zich om haar heen. Ze besloot om samen uit het leven te stappen”, zegt de rechter over de rapporten. De vader wil meer inspraak in de keuzes die Kelly maakt voor Kian.
Dat Kelly in de rechtszaal vrijwel niets meer weet, is niet onlogisch, zegt een aanwezige psychiater. “Het is een goede manier van coping (omgaan met ingrijpende gebeurtenissen, red.) om het weg te maken. Anders is het niet te doen”, zegt ze.
De scheiding met de vader van Kian verloopt moeizaam. “Hij had het gevoel dat hij het als vader nooit goed genoeg kon doen. Ze zou de dingen niet kunnen loslaten en dat zou botsen: hard tegen hard. Bijvoorbeeld over de keuze van een basisschool”, zegt de rechter.
Creativiteit en humor
Zelf neemt de vader ook het woord. Hij schetst een liefdevol beeld van zijn zoon. “Wat missen we zijn energie, onbeschrijflijke creativiteit en zijn humor. Zijn liefde voor ons en zijn liefde voor dieren. Ik mis het samen klussen in de werkplaats. Hij liet me vaak lachen, hij was sneller in het wisselen van bitjes en boortjes in een schroeftol dan wie ook”, zegt hij.
“Ik word ’s nachts badend in het zweet wakker, omdat ik droom dat hij om het leven is gebracht. Het is maar een droom, denk ik als ik eruit ben gekomen. Maar niets is minder waar. Hij is er echt niet meer.”
Voor de halfbroer van Kian was hij een volle broer, zegt de tiener voor de rechtbank. “Een broertje waarmee ik zo hard heb gelachen dat het pijn deed in mijn buik. Een broertje dat zorgzaam was naar zijn zus en zusjes. Een broertje dat nog aan zijn leven moest beginnen. Wie heeft het recht om een broertje op zo’n manier weg te rukken? En waarom? Nu moeten zijn zusjes en ik daarmee zien te leven.”
De rechtbank in Rotterdam doet over twee weken uitspraak.
Dit bericht is geschreven door Maurice Laparlière voor RTV Rijnmond.
